Academic Journal
Criminal responsibility of military commanders, persons effectively acting as commanders, and other superiors under national and international criminal law
| Τίτλος: | Criminal responsibility of military commanders, persons effectively acting as commanders, and other superiors under national and international criminal law |
|---|---|
| Πηγή: | Analytical and Comparative Jurisprudence; Vol. 3 No. 4 (2025): Analytical and Comparative Jurisprudence; 98-102 Аналітично-порівняльне правознавство; Том 3 № 4 (2025): Аналітично-порівняльне правознавство; 98-102 |
| Στοιχεία εκδότη: | Державний вищий навчальний заклад «Ужгородський національний університет», 2025. |
| Έτος έκδοσης: | 2025 |
| Θεματικοί όροι: | war crimes, військовий командир, Rome Statute, злочини підлеглих, свідоме ігнорування, proper control, недотримання обов'язків контролю, командна відповідальність, military commander, subordinate crimes, wilful blindness, міжнародне кримінальне право, command responsibility, воєнні злочини, international criminal law, effective command and control, failure to exercise control properly, фактичне командування і контроль, Римський статут, належний контроль |
| Περιγραφή: | The article presents a comprehensive analysis of the criminal liability of military commanders, individuals effectively exercising command authority, and other superiors for offenses committed by subordinates, under both international and national criminal law. The study is driven by the protracted armed conflict initiated by the Russian Federation against Ukraine, which underscores the necessity of not only prosecuting direct perpetrators but also leaders and superiors who failed to implement proper control over their subordinates. Using a comparative legal framework, the paper evaluates Article 28 of the Rome Statute of the International Criminal Court and the newly enacted Article 31–1 of the Criminal Code of Ukraine (amended on 24 October 2024). It addresses the legal nature of command responsibility as a unique mode of individual criminal liability arising from omission—rather than co–perpetration. The work outlines the criteria for establishing effective command and control, evaluates the standards of awareness concerning subordinate misconduct (knowledge, constructive knowledge, potential knowledge, or conscious disregard), and investigates obligations to prevent, halt, or report crimes to competent authorities. Notably, it highlights divergences in phrasing between the national and international provisions–especially with regards to the scope of a commander’s duty, standards of proof for knowledge, ability to act, and consideration of objective situational factors. The analysis demonstrates that the Rome Statute adopts a more stringent approach, particularly concerning the definition and assessment of effective control. Moreover, the article explores practical and legal challenges in holding command figures accountable within irregular military structures, including volunteer battalions and private military enterprises. It also draws on jurisprudence from international tribunals (such as ICTY and ICTR) in interpreting and establishing command liability. Ultimately, while the Ukrainian legislative framework exhibits broad alignment with international standards, the article concludes that clearer definitions of effective and proper control and stronger evidentiary requirements are essential for the practical enforcement of command accountability in contemporary armed conflict settings. У статті здійснено комплексний аналіз кримінальної відповідальності військових командирів, осіб, які фактично діють як військові командири, та інших начальників за злочини, вчинені підлеглими, у світлі міжнародного та національного кримінального права. Актуальність дослідження зумовлена довготривалою війною, яку веде російська федерація проти України, що загострює питання притягнення до відповідальності не лише безпосередніх виконавців, але й командирів та начальників, які не забезпечили належного контролю за діями своїх підлеглих. У роботі здійснено порівняльно–правовий аналіз положень статті 28 Римського статуту Міжнародного кримінального суду та нової статті 31–1 Кримінального кодексу України (доповнено КК України 24 жовтня 2024 року). Досліджено юридичну природу командної відповідальності як особливої форми індивідуальної відповідальності, що настає не за співучасть у злочинах, а за бездіяльність. Висвітлено критерії встановлення фактичного командування і контролю, ступінь обізнаності щодо злочинів підлеглих (знав, повинен був знати, міг знати, свідомо ігнорував), а також обов’язки щодо запобігання, припинення чи повідомлення компетентних органів про вчинення злочину. Виокремлено відмінності у формулюваннях національної та міжнародної нормативної бази, зокрема в частині обсягу обов’язків командирів, ступеня доказування знання про злочин, можливостей вжиття заходів та оцінки об’єктивних обставин. Визначено, що Римський статут встановлює суворіші підходи, ніж КК України, особливо в частині стандартизації меж контролю. Проаналізовано правові та практичні труднощі притягнення до відповідальності командирів нерегулярних формувань, добровольчих батальйонів і приватних військових структур. Враховано напрацювання міжнародних трибуналів (ICTY, ICTR) у контексті тлумачення та доведення командної відповідальності. Зроблено висновок, що попри загальну гармонізацію українського законодавства з міжнародними нормами, зміст окремих понять потребує додаткового уточнення, а доказові стандарти – посилення для ефективного переслідування злочинів, учинених в умовах збройного конфлікту. |
| Τύπος εγγράφου: | Article |
| Περιγραφή αρχείου: | application/pdf |
| Γλώσσα: | Ukrainian |
| ISSN: | 2788-6018 |
| Σύνδεσμος πρόσβασης: | http://journal-app.uzhnu.edu.ua/article/view/338727 |
| Rights: | CC BY NC ND |
| Αριθμός Καταχώρησης: | edsair.scientific.p..8fada89009c75893368f5facb8c1b79b |
| Βάση Δεδομένων: | OpenAIRE |
| ISSN: | 27886018 |
|---|