Η διαχείριση του πένθους σε χαρακτήρες τυπικής και μη τυπικής ανάπτυξης σε κείμενα της παιδικής λογοτεχνίας κατά το χρονικό διάστημα 2017-2022
To πένθος αποτελεί μια απτή πραγματικότητα στη ζωή του ανθρώπου. Στόχος της εργασίας ήταν η ανίχνευση του τρόπου διαχείρισης του πένθους μέσα από συγκεκριμένα βιβλία. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε ήταν η ποιοτική ανάλυση περιεχομένου μέσα από την εξέταση συγκεκριμένων ερωτημάτων που αφορούν στο φύλ...
Αποθηκεύτηκε σε:
| Κύριος συγγραφέας: | |
|---|---|
| Άλλοι συγγραφείς: | |
| Γλώσσα: | el_GR |
| Δημοσίευση: |
2023
|
| Θέματα: | |
| Διαθέσιμο Online: | http://hdl.handle.net/11610/25061 |
| Ετικέτες: |
Προσθήκη ετικέτας
Δεν υπάρχουν, Καταχωρήστε ετικέτα πρώτοι!
|
| Περίληψη: | To πένθος αποτελεί μια απτή πραγματικότητα στη ζωή του ανθρώπου. Στόχος της εργασίας ήταν η ανίχνευση του τρόπου διαχείρισης του πένθους μέσα από συγκεκριμένα βιβλία. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε ήταν η ποιοτική ανάλυση περιεχομένου μέσα από την εξέταση συγκεκριμένων ερωτημάτων που αφορούν στο φύλο, στην εμφάνιση χαρακτηριστικών που προσιδιάζουν σε παιδιά τυπικής και μη τυπικής ανάπτυξης, καθώς επίσης και στη διαχείριση του πένθους με συναισθήματα οργής, επιθετικότητας, άρνησης, ενοχής μέσα από συγκεκριμένα βιβλία παιδικής λογοτεχνίας. Παράλληλα εξετάστηκε το πλαίσιο στήριξης από το κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον, η αιτία της απώλειας, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο επιλύθηκε η όποια δυσλειτουργία του πενθούντος αλλά και το κατά πόσο το άτομο που πέθανε εξακολουθεί και μετά τον θάνατό του να επηρεάζει τη ζωή των ατόμων που παραμένουν στη ζωή.
Η παρούσα εργασία προσεγγίζει το θέμα του πένθους και του θανάτου μέσα από την παιδική λογοτεχνία η οποία προσφέρει πολλές δυνατότητες υποστήριξης των παιδιών με τρόπο άμεσο, κατανοητό και προσιτό για αυτές τις ηλικίες. Ως εκ τούτου εξετάζονται συγκεκριμένα βιβλία που έχουν εκδοθεί το διάστημα από 2017-2022 και αφορούν στο πώς προσεγγίζεται το θέμα του θανάτου μέσα σε αυτά με τρόπο ενδεδειγμένο για παιδιά. Τα παιδιά, σύμφωνα με τα πορίσματα της εργασίας είναι στο τέλος λειτουργικά κατά την αποδοχή της νέας πραγματικότητας, αποδέχονται την απώλεια και αναζητούν τρόπους με τους οποίους το πρόσωπο που έχει πεθάνει εξακολουθεί να επηρεάζει τη ζωή τους και μετά τον θάνατό του. Παράλληλα, όλα βιώνουν άρνηση της νέας πραγματικότητας, αισθήματα θυμού, οργής και επιθετικότητα. Τα πρόσωπα που έχουν πεθάνει είναι ως επί το πλείστον συγγενικά μέλη, ενώ η οικογένεια στηρίζει απόλυτα το παιδί που πενθεί. Τέλος αναφορικά με τα στοιχεία που προσιδιάζουν σε παιδιά μη τυπικής ανάπτυξης, βρέθηκε ότι και στα βιβλία που εξετάστηκαν αρκετά χαρακτηριστικά προσιδίαζαν σε άτομα μη τυπικής ανάπτυξης. |
|---|