Προγονολατρία, έθιμα και πρακτικές ταφής πολιτισμών της Εγγύς Ανατολής κατά την νεολιθική περίοδο
Η παρούσα μελέτη εξετάζει το φαινόμενο της προγονολατρίας μέσα από τις ταφικές πρακτικές και τα ταφικά έθιμα των νεολιθικών ανθρώπων στην περιοχή της Εγγύς Ανατολής, κατά την προϊστορία και, πιο συγκεκριμένα, τη Νεολιθική Εποχή. Στο πλαίσιο αυτό, εξετάζοντας αρχικά σε θεωρητικό πλαίσιο ζητήματα που...
Αποθηκεύτηκε σε:
| Κύριος συγγραφέας: | |
|---|---|
| Άλλοι συγγραφείς: | |
| Γλώσσα: | el_GR |
| Δημοσίευση: |
2021
|
| Θέματα: | |
| Διαθέσιμο Online: | http://hdl.handle.net/11610/22736 |
| Ετικέτες: |
Προσθήκη ετικέτας
Δεν υπάρχουν, Καταχωρήστε ετικέτα πρώτοι!
|
| Περίληψη: | Η παρούσα μελέτη εξετάζει το φαινόμενο της προγονολατρίας μέσα από τις ταφικές πρακτικές και τα ταφικά έθιμα των νεολιθικών ανθρώπων στην περιοχή της Εγγύς Ανατολής, κατά την προϊστορία και, πιο συγκεκριμένα, τη Νεολιθική Εποχή. Στο πλαίσιο αυτό, εξετάζοντας αρχικά σε θεωρητικό πλαίσιο ζητήματα που αφορούν στον Νεολιθικό άνθρωπο και συγκεκριμένα στις περιοχές της Εγγύς Ανατολής, ιδιαιτέρως, τη Συροπαλαιστίνη (Λεβάντε), την Ανατολία και τη Μεσοποταμία. Στη συνέχεια, αφού περιγραφεί το μεθοδολογικό πλαίσιο της μελέτης, διεξάγεται έρευνα κατά την οποία καταγράφονται και αναλύονται αρχαιολογικές μαρτυρίες από τη συγκεκριμένη περίοδο και περιοχή, οι οποίες συνδέονται με τις ταφικές πρακτικές, τα ταφικά έθιμα, αλλά και τις αναπαραστάσεις σχετικά με τον θάνατο και τους προγόνους, μαρτυρίες οι οποίες μαρτυρούν νοοτροπίες προγονολατρίας.
Η σημασία μελέτης της συγκεκριμένης περιοχής κατά τη Νεολιθική Εποχή είναι μεγάλη, καθώς η περιοχή της Εγγύς Ανατολής είναι σημαντική για την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας. Στην περιοχή αυτή, για πρώτη φορά, ο άνθρωπος εγκατέλειψε τη νομαδική ζωή και βρέθηκε σε μόνιμη εγκατάσταση, γεγονός καθοριστικό για την ανάπτυξη του πολιτισμού. Με τη μόνιμη εγκατάσταση, μάλιστα, ο άνθρωπος, από κυνηγός και τροφοσυλλέκτης, έγινε παραγωγός της τροφής του, κάτι που οδήγησε σε μία νέα κοινωνική και πολιτική οργάνωση της ομάδας. Η ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, σύμφωνα με τα ερευνητικά δεδομένα, φαίνεται πως ξεκίνησε στη συγκεκριμένη περιοχή, καθώς υπήρχαν διάφορες ευνοϊκές συνθήκες, όπως το εύφορο έδαφος, η ύπαρξη νερού, καθώς και το ευνοϊκό, θερμό κλίμα.
Η μόνιμη εγκατάσταση των ανθρώπων και η καλλιέργεια της γης, όπως είναι φυσικό, οδήγησε στη δημιουργία οικισμών, με συγκεκριμένη κοινωνική και πολιτική οργάνωση, εντός των οποίων οι άνθρωποι συνυπήρχαν και δρούσαν. Έτσι, αναπτύχθηκαν πολλοί πρώιμοι πολιτισμοί στην περιοχή της Εγγύς και της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι είχαν συγκεκριμένα έθιμα, κάποια από τα οποία ήταν κοινά, ενώ άλλα διαφοροποιημένα. Ωστόσο, οι πολιτισμοί αυτοί βρίσκονταν σε επαφή μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές πολιτισμικές αλληλεπιδράσεις. Μάλιστα, από ένα σημείο κι έπειτα, οι κάτοικοι των περιοχών αυτών άρχισαν να μετακινούνται προς τα δυτικά, τα βόρεια και τα ανατολικά και να έρχονται σε επαφή και με άλλους πολιτισμούς, στους οποίους μετέδωσαν τα πολιτιστικά τους στοιχεία, καθώς και τις πρακτικές της καλλιέργειας και της εξημέρωσης των ζώων.
Η μελέτη των ταφικών εθίμων και πρακτικών και του θέματος της προγονολατρίας είναι πολύ σημαντική, καθώς μπορεί να παρέχει πολλές σημαντικές πληροφορίες για έναν πολιτισμό. Σε όλες σχεδόν τις ανθρώπινες κοινωνίες, υπάρχουν συγκεκριμένες ταφικές παραδόσεις και νεκρικά έθιμα, που διαμορφώνονται ανάλογα με την εκάστοτε στάση των ανθρώπων απέναντι στο θάνατο, αλλά και με την εκάστοτε θρησκεία. Επίσης, η μεταχείριση των νεκρών είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη στάση των ανθρώπων απέναντι στους προγόνους και το φαινόμενο της προγονολατρίας. Μέσα από τη μελέτη των παραδόσεων και των ταφικών εθίμων, είναι δυνατό να υπάρξουν πολλά οφέλη, όπως η άντληση πληροφοριών για την ιδεολογική και συμβολική έκφραση, καθώς και για την κοινωνική ταυτότητα και οργάνωση σε διάφορους πολιτισμούς. |
|---|