Περιβαλλοντική εκπαίδευση και η σχέση της με την πολιτιστική κληρονομιά : παράδοση στο νησί της Κω
Τα σχετικά με το περιβάλλον προβλήματα οδήγησαν στη δημιουργία μιας εκπαίδευσης για το περιβάλλον. Η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων από τον άνθρωπο δε λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες των επόμενων γενεών. Επομένως, η περιβαλλοντική εκπαίδευση μετεξελίχθηκε σε εκπαίδευση για την αειφόρο ανάπτυξη. Η τελ...
Saved in:
| Summary: | Τα σχετικά με το περιβάλλον προβλήματα οδήγησαν στη δημιουργία μιας εκπαίδευσης για το περιβάλλον. Η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων από τον άνθρωπο δε λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες των επόμενων γενεών. Επομένως, η περιβαλλοντική εκπαίδευση μετεξελίχθηκε σε εκπαίδευση για την αειφόρο ανάπτυξη. Η τελευταία έχει διττό στόχο, δηλαδή αφενός να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος αφενός ότι οι φυσικοί πόροι έχουν πεπερασμένες ιδιότητες αφετέρου ότι βασικοί πυλώνες της αειφορίας, αποτελούν το περιβάλλον, η οικονομία, η κοινωνία και ο πολιτισμός, οι οποίοι είναι ισότιμοι μεταξύ τους. Ο πολιτισμός θα απασχολήσει την παρούσα εργασία και έχοντας ως πλαίσιο έρευνας την Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, διερευνώνται οι γνώσεις και στάσεις κάποιων μαθητών ενός Δημοτικού σχολείου για την πολιτιστική παράδοση του τόπου τους. Ειδικότερα ασχολήθηκαν με ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα υφαντικής στο οποίο έλαβαν μέρος με στόχο την αναβίωση της τέχνης της υφαντικής δημιουργώντας ένα μουσείο στο σχολείο τους με τις δικές τους δημιουργίες και εκθέματα. Το τελικό δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν δώδεκα μαθητές (έξι μαθητές της Γ΄ Δημοτικού και Ε΄ Δημοτικού) ενός συγκεκριμένου σχολείου στο νησί της Κω και ως εργαλείο συλλογής των ερευνητικών δεδομένων χρησιμοποιήθηκε η ημι-δομημένη συνέντευξη. Από τα αποτελέσματα της έρευνας φαίνεται ότι οι μαθητές επιθυμούν να αξιοποιήσουν τις γνώσεις που αποκόμισαν από το εν λόγω πρόγραμμα στην καθημερινότητά τους, χωρίς να σημαίνει ότι θα ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτό. Παράλληλα φάνηκε ότι μέσω της αλληλοδιδακτικής αναπτύχθηκε ένα κλίμα συνεργασίας μεταξύ των μαθητών και των δύο τάξεων. Τέλος, τα συμπεράσματα που απορρέουν μπορούν να χαρακτηριστούν σε μεγάλο βαθμό θετικά. Τα υποκείμενα της έρευνας δήλωσαν χαρακτηριστικά ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα τους μύησε σε δημοκρατικές αξίες και τους βοήθησε να εκδηλώσουν προβληματισμούς. Επιπρόσθετα, τόνισαν ότι η διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς κρίνεται απαραίτητη να ενταχθεί στο τυπικό εκπαιδευτικό πλαίσιο ώστε να υπάρξει γνωριμία με την εθνική ταυτότητα και κατ’ επέκταση τη συνέχεια της λαϊκής τέχνης της Ελλάδας. |
|---|