| Περιγραφή: |
Актуальность: Рак шейки матки (РШМ) - одна из наиболее распространенных злокачественных опухолей у женщин. Скрининг помогает снизить число случаев РШМ, но он эффективен только при участии 70% и более населения. Однако в Казахстане уровень участия составляет только 48-50%. Результаты многочисленных зарубежных исследований показывают, что можно повысить охват населения и их приверженность к скринингу путем обучения медицинского персонала и его активного привлечения к организации скрининга. Работа медицинского персонала непосредственно влияет на приверженность женщин и эффективность программ скрининга РШМ. В Казахстане есть исследования, изучающие проблемы реализации программы скрининга РШМ, но вопрос о влиянии работы медицинского персонала на приверженность городских и сельских женщин к скринингу РШМ еще недостаточно изучен. Цель исследования – изучить влияние работы медицинского персонала на приверженность к прохождению скрининга на рак шейки матки городских и сельских женщин. Материалы и методы: В исследовании применен кросс-секционный метод, количество участников составило 384 медицинских работника сельских и городских ПМСП Республики Казахстан. Респонденты поделены на 2 группы по территориальному месту расположения ЛПУ (город, село). Использовался дескриптивный анализ. Сравнения между группами проводились с использованием критерия Хи-квадрат Пирсона, сила связи определялась критерием V Крамера. Для определения статистической значимости критический уровень α-ошибки был принят равным 5%. Результаты: Стаж работы участников: среди сельского медперсонала - 17,17 лет, среди городского - 14,3 года. Респонденты из сельских медицинских учреждений реже рекомендовали пациентам прохождение скрининга РШМ, была выявлена связь средней силы (V=0,2). В сельских учреждениях основной причиной было ограниченное время на приеме пациентов (23,6%). Городские медицинские работники наиболее часто отвечали: «Это не относится к моим обязанностям, скринингом занимается другое отделение» (33,8%). Были статистически значимые различия (χ2=12,41, р Background. Globally, cervical cancer (CC) ranks among the most prevalent malignancies impacting women's reproductive health. Active screening significantly mitigates the incidence of invasive cervical cancer. However, the efficacy of screening programs relies on achieving a participation rate of 70% or more within the relevant age groups. This necessitates optimal population adherence to screening, a metric currently standing at 48-50% for cervical cancer screening in Kazakhstan. Literature reviews underscore various effective approaches to enhance population coverage and adherence, such as the training and involvement of healthcare personnel in screening organization. The World Health Organization attests that the success of CC screening programs hinges on the availability of an adequate number of medical personnel proficient in conducting screening tests, as well as executing subsequent diagnosis, treatment, and follow-up. Consequently, the influence of medical personnel on women's adherence to CC screening directly impacts the effectiveness of screening programs. While several studies have delved into the challenges of implementing cervical cancer screening programs in the Republic of Kazakhstan, the specific impact of medical personnel's work on the adherence of urban and rural women to cervical cancer screening remains insufficiently explored. The aim of the study. This research aims to investigate the influence of medical personnel's work on adherence to cervical cancer screening in urban and rural women. Materials and Methods. Employing a cross-sectional method, the study enrolled 384 medical workers from rural and urban primary care institutions in the Republic of Kazakhstan. Participants were categorized into two main groups based on the geographic location of the healthcare facility (city or rural). Descriptive analysis was used. Comparisons between the groups were carried out using Pearson's Chi-squared criterion, the strength of the bond was determined by Kramer's criterion V. To determine the statistical significance, the critical level of α-error was assumed to be 5%. Results: The work experience of the participants: among rural medical staff - 17.17 years, among urban ones - 14.3 years. Respondents from rural medical institutions were less likely to recommend that patients undergo CC screening; a relationship of medium strength was identified (V=0.2). In rural institutions, the main reason was limited time to see patients (23.6%). City medical workers most often answered: “This does not apply to my functions; another department is involved in screening” (33.8%). There were statistically significant differences (χ2=12.41, p Өзектілік. Дүние жүзінде жатыр мойны обыры (ЖМО) әйелдердің репродуктивті денсаулығына әсер ететін қатерлі ісіктердің ең көп таралған түрлерінің бірі болып табылады. Белсенді скрининг инвазивті жатыр мойны обырының жиілігін айтарлықтай төмендетеді. Дегенмен, скринингтік бағдарламалар тиісті жас топтарындағы халықтың 70% немесе одан да көп бөлігі қатысқанда ғана тиімді болады. Бұл халықтың скринингтік тексеруден өтуінің қажетті деңгейін талап етеді. Қазақстанда бұл көрсеткіш жатыр мойны обырының скринингі бойынша 48-50% құрайды. Әдебиеттердің шолуларына сүйене отырып, халықты қамтуды және жатыр мойны обырын скринингтік тексеруді ұстануды арттырудың көптеген тиімді тәсілдері бар, мысалы, скринингті ұйымдастыруға денсаулық сақтау қызметкерлерін оқыту және ынталандыру. Дүниежүзілік денсаулық сақтау ұйымыскринингтік бағдарламаларының сәттілігі оларды жүргізуге қабілетті жеткілікті медициналық персоналдың болуына, сондай-ақ кейінгі диагностиканы, емдеуді және бақылауды жүзеге асыру мүмкіндігіне тікелей байланысты екенін растайды. Демек, медицина қызметкерлерінің жұмысы әйелдердің жатыр мойны обыры скринингін ынталылығына және скринингтік бағдарламалардың тиімділігіне тікелей әсер етеді.Бүгінгі таңда Қазақстан Республикасында жатыр мойны обырының скринингтік бағдарламасын енгізу мәселелерін зерттеген көптеген жұмыстар бар, бірақ медицина қызметкерлерінің жұмысының қалалық және ауылдық әйелдердің жатыр мойны обырының скринингінен өтуіне ықпалы туралы мәселе жеткілікті зерттелмеген. Зерттеудің мақсаты. Қалалық және ауылдағы әйелдердің жатыр мойны обырына скринингтік тексеруден өту ынталылығына медицина қызметкерлерінің жұмысының әсерін зерттеу. Материалдар мен әдістер. Зерттеуде кросс-секционалды әдіс қолданылды, қатысушылар саны Қазақстан Республикасының ауылдық және қалалық емханалық мекемелерінен 384 медицина қызметкері болды. Сауалнамаға қатысушылар денсаулық сақтау мекемесінің аумақтық орналасуына қарай (қала, ауыл) 2 негізгі топқа бөлінді. Дескриптивті талдау қолданылды. Топтар арасындағы салыстырулар Пирсонның Хи-квадрат критерийін қолдана отырып жүргізілді, байланыс күші Крамердің V критерийімен анықталды. Статистикалық маңыздылығын анықтау үшін α-қатенің сыни деңгейі 5% - ға тең қабылданды. Нәтижелер. Қатысушылардың еңбек өтілі: ауылдық медицина қызметкерлері арасында –17,17 жыл, қалалықтар арасында –14,3 жыл. Ауылдық медициналық мекемелерден келген респонденттердің пациенттерге ЖМҚО скринингінен өтуді ұсынбау ықтималдығы аз болды, орташа әсерлі қатынасы анықталды (V=0,2). Ауылдық мекемелерде науқастарды қабылдау уақытының шектелуі басты себеп болды (23,6%). Көбінесе қалалық медицина қызметкерлері: «Бұл меніңміндетіме жатпайды, скринингке басқа бөлімше тартылған» (33,8%) деп жауап берді. Статистикалық маңызды айырмашылықтар болды (χ2=12,41, p |