Εμφανίζονται 1 - 20 Αποτελέσματα από 137 για την αναζήτηση '"ТИХООКЕАНСКИЕ ЛОСОСИ"', χρόνος αναζήτησης: 0,66δλ Περιορισμός αποτελεσμάτων
  1. 1
    Academic Journal

    Πηγή: Russian Journal of Parasitology; Том 18, № 4 (2024); 388-397 ; Российский паразитологический журнал; Том 18, № 4 (2024); 388-397 ; 2541-7843 ; 1998-8435 ; 10.31016/1998-8435-2024-18-4

    Περιγραφή αρχείου: application/pdf

    Relation: https://vniigis.elpub.ru/jour/article/view/1235/838; Витомскова Е. А., Видишев Ю. А. Ихтиопатологические исследования тихоокеанских лососевых рыб Магаданской области // Международный вестник ветеринарии. 2012. № 1. С. 51–56.; Вялова Г. П. Разнообразие паразитов кеты и горбуши Сахалина // Известия Тихоокеанского научно-исследовательского рыбохозяйственного центра. 2002. Т. 131. С. 439-459.; Гофман-Кадошников П. Б., Чижова Т. П., Яковлева Т. П. Новый тип плероцеркоидов дифиллоботриид из кеты Камчатки // Медицинская паразитология и паразитарные болезни. 1970. № 2. С. 237-239.; Довгалёв А. С. Роль выловленной осенью кеты в передаче дифиллоботриоза в Нижнем Приамурье // Труды лаборатории гельминтологии АН СССР. 1984. № 34. С. 149-151.; Зеля О. П. Завойкин В. Д., Плющева Г. Л. Современная ситуация по дифиллоботриозу: эпидемиология и эпиднадзор // Медицинская паразитология и паразитарные болезни. 2017. № 1. С. 52-59.; Москвина Ю. И., Драгомерецкая А. Г., Гаер С. И., Троценко О. Е. Дифиллоботриоз на Дальнем Востоке России и в сопредельных странах Азиатско-тихоокеанского региона: возбудители и вопросы эпидемиологии заболевания (обзор литературы) // Дальневосточный журнал инфекционной патологии. 2022. № 43. С. 113-122.; Муратов И. В. Посохов П. С. Возбудитель дифиллоботриоза человека – Diphyllobothrium klebanovskii sp.n. // Паразитология. 1988. Т. 22, № 2. С. 165-170.; Попов А. Ф., Ермоленко А. В., Шедько М. Б., Загней Е. В. Дифиллоботриоз людей в Приморском крае: возбудители, эпидемиология, клиника // Медицинская паразитология и паразитарные болезни. 2022. № 3. С. 24-32. https://doi.org/10.33092/0025-8326mp2022.3.24-32; Поспехов В. В., Атрашкевич Г. И., Орловская О. М. Паразитические черви проходных лососевых рыб Северного Охотоморья. Магадан: Кордис, 2014. 128 с.; Потапова Т. В., Ермоленко К. Д., Юшина Е. Ю., Холин А. В., Раздъяконова И. В., Власов Н. Н. Дифиллоботриоз: вопросы диагностики, терапии, профилактики // Журнал инфектологии. 2023. Т. 15, № 1. С. 61-67. https://doi.org/10.22625/2072-6732-2023-15-1-61-67; Руткевич Н. Л. Diphyllobothrium giliacicum nov. sp. и Diphyllobothrium luxi nov. sp. // Работы по гельминтологии: сборник, посвященный 30-летию научно-педагогической и общественной деятельности академика К. И. Скрябина и 15-летию Всесоюзного института гельминтологии. М.: Изд-во Всес. акад. с.-х. наук им. В. И. Ленина, 1937. С. 599.; Сердюков А. М., Витомскова Е. А. Распространение дифиллоботриоза в популяциях морских и пресноводных рыб водоёмов Магаданской области // Вестник ДВО РАН. 2022. № 1. С. 108-112. https://doi.org/10.37102/0869-7698_2021_221_01_09; Согрина А. В., Кулемеева И. О., Якушева Г. Д. Гельминтозоонозы тихоокеанских лососей полуострова Камчатка // Пермский аграрный вестник. 2019. Т. 26, № 2. С. 143-150.; Фролов Е. В., Новокрещённых С. В., Вялова Г. П. Гельминтофауна Oncorhynchus gorbuscha (Walbaum, 1792) юго-восточного Сахалина по результатам многолетних исследований // Российский паразитологический журнал. 2023. Т. 17, № 4. С. 459-473. https://doi.org/10.31016/1998-8435-2023-17-4-459-473; Фролов Е. В., Новокрещённых С. В. О возможности использования личинок Anisakis simplex и Dibothriocephalus nihonkaiensis для разграничения локальных стад горбуши Южного Сахалина // Вопросы рыболовства. 2023. Т. 24, № 4. С. 34-44. https://doi.org/10.36038/0234-2774-2023-24-4-34-44; Хрусталёв А. В. Современное состояние таксономии и номенклатуры дифиллоботриид, имеющих медицинское и ветеринарное значение // «Теория и практика борьбы с паразитарными болезнями»: сборник научных статей по материалам международной научной конференции. 2022. Вып. 23. С. 478-483. https://doi.org/10.31016/978-5-6046256-9-9.2022.23.478-483; Abe N., Baba T, Nakamura Y, Murakami S. Global analysis of cytochrome c oxidase subunit 1 (cox1) gene variation in Dibothriocephalus nihonkaiensis (Cestoda: Diphyllobothriidae). Current Research in Parasitology & Vector-borne Diseases. 2021; 1: 140- 142. https://doi.org/10.1016/j.crpvbd.2021.100042.; Arizono N., Shedko M., Yamada M., Uchikawa R., Tegoshi T., Takeda K., Hashimoto K. Mitochondrial DNA divergence in populations of the tapeworm Diphyllobothrium nihonkaiense and its phylogenetic relationship with Diphyllobothrium klebanovskii. International Journal for Parasitology. 2009; 58 (1): 22-28. https://doi.org/10.1016/j.parint.2008.09.001; Chen S., Ai L., Zhang Y., Chen J., Zhang W., Li Y., Muto M., Morishima Y., Sugiyama H., Xu X., Zhou X., Yamasaki H. Molecular detection of Diphyllobothrium nihonkaiense in humans, China. Emerging Infections Diseases. 2014; 20 (2): 315- 318. https://doi.org/10.3201/eid2002.121889; Choi S., Cho J., Jung B. K., Kim D. G., Jeon S. J., Jeon H. K., Eom K. S., Chai J. Y. Diphyllobothrium nihonkaiense: wide egg size variation in 32 molecularly confirmed adult specimens from Korea. Parasitology Research. 2015; 114 (6): 2129- 2134. https://doi.org/10.1007/s00436-015-4401-7; Nomura Y., Fujiya M., Ito T., Ando K., Sugiyama R., Nata T., Ueno N., Kashima S., Ishikawa C., Inaba Y., Moriichi K., Okamoto K., Yanagida T., Ito A., Ikuta K., Watari J., Mizukami Y., Kohgo Y. Capsule endoscopy is a feasible procedure for identifying a Diphyllobothrium nihonkaiense infection and determining the indications for vermifuge treatment. BMJ Case Reports. 2010; 31: 30-23. https://doi.org/10.1136/bcr.05.2010.3023; Scholz T., Kuchta R., Brabec J. Broad tapeworms (Diphyllobothriidae), parasites of wildlife and humans: Recent progress and future challenges. International Journal for Parasitology: Parasites and Wildlife. 2019; 1 (9): 359-369. https://doi.org/10.1016/j.ijppaw.2019.02.001; Wicht B., Yanagida T., Scholz T., Ito A., Jiménez J. A., Brabec J. Multiplex PCR for differential identification of broad tapeworms (Cestoda: Diphyllobothrium) infecting humans. Journal of Clinical Microbiology. 2010; 48 (9): 3111-3116. https://doi.org/10.1128/JCM.00445-10; Yamane Y., Kamo H., Bylund G., Wikgren B.-J. P. Diphyllobothrium nihonkaiense sp. nov. (Cestoda: Diphyllobothriidae) – revised identification of Japanese broad tapeworm. Shimane journal of medical science. 1986; 10: 29-48.; Yera H., Estran C., Delaunay P., Gari-Toussaint M., Dupouy-Camet J., Marty P. Putative Diphyllobothrium nihonkaiense acquired from a Pacific salmon (Oncorhynchus keta) eaten in France; genomic identification and case report. International Journal for Parasitology. 2006; 55 (1): 45-49. https://doi.org/10.1016/j.parint.2005.09.004; Zhang W., Che F., Tian S., Shu J., Zhang X. Molecular Identification of Diphyllobothrium nihonkaiense from 3 Human Cases in Heilongjiang Province with a Brief Literature Review in China. Korean Journal of Parasitology. 2015; 53 (6): 683-688. https://doi.org/10.3347/kjp.2015.53.6.683; Waeschenbach A., Brabec J., Scholz T., Littlewood D. T. J., Kuchta R. The catholic taste of broad tapeworms – multiple routes to human infection. International Journal for parasitology. 2017. 47 (13): 831-843. https://doi.org/10.1016/j/ijpara.2017.06.004; https://vniigis.elpub.ru/jour/article/view/1235

  2. 2
  3. 3
  4. 4
    Academic Journal

    Θεματικοί όροι: ТИХООКЕАНСКИЕ ЛОСОСИ,МОДЕЛИ "ЗАПАС-ПОПОЛНЕНИЕ",МАКСИМАЛЬНЫЙ УСТОЙЧИВЫЙ ВЫЛОВ,ОПТИМАЛЬНЫЙ ПРОПУСК,СТРАТИФИЦИРОВАННАЯ МОДЕЛЬ,PACIFIC SALMON,STOCK-RECRUITMENT MODELS,MAXIMAL SUSTAINABLE CATCH,OPTIMAL ESCAPEMENT,STRATIFIED MODEL

    Περιγραφή αρχείου: text/html

  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20